Ҳадиси 3
Умматам ҳеч гоҳ аз касе ки бар ҳақ устувор аст, холӣ намемонад.
رَوَى أَحْمَدُ بْنُ عَمْرٍو الْبَزَّارُ [ت292هـ] فِي «مُسْنَدِهِ»[1]، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو كُرَيْبٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ، قَالَ: حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ، عَنْ قَيْسٍ، عَنْ سَعْدٍ يَعْنِي ابْنَ أَبِي وَقَّاصٍ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«لَا تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِي عَلَى الْحَقِّ ظَاهِرِينَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ».
Тарҷума:
Аҳмад ибни Амр Баззор [д.292қ] дар «Муснади» худ ривоят карда, (ба ин сутар ки) гуфтааст: Абу Курайб моро ҳадис кард, гуфт: Абу Муъовия моро ҳадис кард, гуфт: Исмоъил моро ҳадис кард, аз Қайс, аз Саъд яъне ибни Абӣ Ваққос, аз Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ки фармуд:
«Ҳаройина шуморе аз умматам бар ҳақ устувор хоҳанд буд то рӯзи қиёмат».
Шоҳид
وَرَوَى ابْنُ بَطَّةَ [ت387هـ] فِي «الْإِبَانَةِ الْكُبْرَى»[2]، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرِو بْنِ الْبَخْتَرِيِّ الرَّزَّازُ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ الْجَبَّارِ الْعُطَارِدِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ أَبِي خَالِدٍ، عَنْ قَيْسٍ، عَنْ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ: «لَا تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِي ظَاهِرَةً عَلَى الدِّينِ عَزِيزَةً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ».
Тарҷума:
Ҳамчунин, ибни Батто [д.387қ] дар китоби «Ал-Ибонатул Кубро» ривоят карда, гуфтааст: Абу Ҷаъфар Муҳаммад ибни Амр ибни Бахтарӣ Раззоз моро ҳадис кард, гуфт: Аҳмад ибни Абдуҷаббори Аторудӣ моро ҳадис кард, гуфт: Абу Муъовия моро ҳадис кард, аз Усмон ибни Абӣ Холид, аз Қайс, аз Саъд ибни Абӣ Ваққос ки гуфт: Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам фармуд: Ҳамвора шуморе аз умматам бо иззат бар дин устувор хоҳанд буд то рӯзи қиёмат.